وقتی کاربران متوجه می‌شوند سرورهای خصوصی مجازی (VPS) شامل به اشتراک‌گذاری سخت افزار یکسان با چندین کاربر هستند، این نگرانی‌ به سراغشان می‌آید که "اطلاعات من چقدر امن است؟" ترس از اینکه آیا سایر کاربران پلتفرم می‌توانند داده ها را سرقت کنند و یا حملات افراد مخرب ممکن است سرور را به خطر بیاندازد ترسی است که در ذهن کاربران به وجود می‌آید.

می‌توانیم با بررسی نحوه عملکرد VPS این نگرانی را برطرف کنیم. امنیت سخت‌افزار اصلی که همه VPS ها بر روی آن اجرا می‌شوند، با اجرای نرم‌افزاری خاص بر روی سرور صورت می‌گیرد. این نرم افزار hypervisor  نام دارد و سرورهای سخت افزاری که از این نرم افزار استفاده می‌کنند به طور کلی فقط hypervisors نامیده می‌شوند. نرم افزار هایپروایزر مسئول مدیریت VPS هایی است که روی سرور سخت افزاری اجرا می‌شود.

نرم افزار hypervisor نحوه ارتباط هر VPS با سخت افزار سرور hypervisor را کنترل می‌کند. این کنترل شامل برنامه‌ریزی نحوه استفاده VPS های مختلف از منابع CPU ، تخصیص حافظه به آنها و مدیریت تصاویر هارد دیسکهای مجازی می‌شود. هنگامی که یک VPS ایجاد می‌شود، یک تصویر هارد دیسک برای آن ساخته شده است. این تصویر مکانی است که تمام داده های آن VPS  در آنجا ذخیره می‌شود. در پیکربندی VPS ، تصویر دیسک ارجاع داده می‌شود و فقط اجازه استفاده از VPS مربوطه را می‌دهد. هنگامی که VPS راه اندازی می‌شود، hypervisor مقدار حافظه مورد نیاز را به آن VPS اختصاص می‌دهد. این سیستم ها اطمینان می‌دهند که داده‌های هر VPS ، چه در حافظه و چه در دیسک، به صورت جدا و ایمن نگهداری می‌شوند.

دسترسی به Hypervisors به ​​شدت کنترل می‌شود و در پشت تعدادی از ویژگی‌های امنیتی سطح شبکه و همچنین فایروال ها قرار می‌گیرد تا این اطمینان حاصل شود که مهاجمان نمی‌توانند خود Hypervisors را مورد هدف قرار دهند. سرورهای ذخیره سازی که تصاویر دیسک را نگهداری می‌کنند نیز به همان شیوه محافظت می‌شوند.

سطح امنیت VPS فردی نیز بستگی به پیکربندی نرم افزاری دارد که بر روی آن اجرا می‌شود و فقط در برابر هر گونه نقصی که ممکن است در آن نرم افزار وجود داشته باشد آسیب پذیر است. برای داشتن سرور امن بهتر است :

فقط نرم افزارهای مورد نیاز خود را اجرا کنید و نرم افزارهایی که به آنها نیاز ندارید را حذف کنید.

هر نرم افزاری را که نیازی به برقراری ارتباط با اینترنت ندارد تنها برای شنیدن درخواست‌های محلی پیکربندی کنید.

فایروال خود را طوری پیکربندی کنید که دسترسی به خدمات مهم فقط به مکان‌هایی که نیاز به دسترسی دارند محدود شود و هر چیزی را که نباید در معرض دید عموم قرار گیرد مسدود کند.

از رمزهای عبور قوی و مطمئن برای حساب‌های کاربری استفاده کنید.

فقط به کاربران عادی اجازه دهید که وارد سیستم شوند و ورود superuser را به سرور تنها با ارسال درخواست امکان پذیر کنید.

 

به طور کلی با رعایت نکات گفته شده می‌توانید تا حدودی امنیت سرور خود را بالا ببرید و پس از انتخاب میزبانی مناسب، مابقی مسائل امنیتی را به میزبان خود بسپارید.